Jullie hebt schuld noch onschuld in je. Dat is allemaal al achter de rug. Schuld belast de doden en ik ben de IJzeren Hamer niet. Gij menigte doden zijt slechts mensen die bepaalde dingen hebt gedaan, en de herinnering aan die dingen verlicht mijn pad.

Leto II tegen de Levens-in-zijn-Geheugen naar Harq al-Ada

A

'Hij beweegt vanzelf!' zei Farad'n en zijn stem klonk nog zachter dan fluisteren.

Hij stond voor het bed van Vrouwe Jessica, met een kring bewakers vlak achter zich. Vrouwe Jessica zat rechtop in bed. Ze droeg een glimmend witte nachtjapon van parazijde met een bijpassende band om haar koperkleurige haar. Enkele ogenblikken geleden was Farad'n bij haar komen binnenstormen. Hij droeg het grijze tricot en zijn gezicht was nat van het zweet van de opwinding en de inspanning van zijn wilde ren door de gangen van het paleis.

'Hoe laat is het?' vroeg Jessica.

'Hoe laat?' zei Farad'n duidelijk verbaasd.

Een van de bewakers deed zijn mond open: 'Het is het derde uur na middernacht, Vrouwe.' De wachter keek angstig naar Farad'n. De jonge prins was aan komen rennen door de schemerige gangen en kreeg toen steeds meer verbaasde wachters in zijn kielzog.

'Maar hij beweegt!' zei Farad'n. Hij stak zijn linkerhand naar voren en toen zijn rechter.

aIk zag mijn eigen handen inkrimpen tot bolle vuistjes en ik herinnerde het me! Dat waren mijn handen toen ik een zuigeling was. Ik wist nog wel wat van toen ik een zuigeling was, maar dit was... een scherper herinnering. Ik was bezig mijn oude herinneringen te rangschikken!'

'Uitstekend,' zei Jessica. Zijn opwinding was aanstekelijk. 'En wat gebeurde er toen je handen oud werden?'

'Mijn... gedachten... waren traag,' zei hij. 'Ik voelde pijn in mijn rug. Precies hier.' Hij wees op een plek boven zijn linkernier.

A

'Je hebt een uiterst belangrijke les geleerd,' zei Jessica. 'Weet je wat dat voor les is?'

Hij liet zijn handen langs zijn zijden vallen en staarde haar aan. Toen: 'Mijn geest beheerst mijn werkelijkheid.' Zijn ogen schitterden en hij herhaalde het, dit keer luider: 'Mijn geest beheerst mijn werkelijkheid!'

'Dat is het begin van prana bindu-evenwicht,' zei Jessica. 'Maar slechts het begin.'

'Wat moet ik nu doen?' vroeg hij.

'Vrouwe,' waagde de wachter, die haar antwoord had gegeven op haar vraag hoe laat het was, er nu tussen te komen. 'Het tijdstip,' zei hij.

Zijn de spionageposten soms op dit uur van de nacht niet bemand? vroeg Jessica zich af. Ze zei: 'Vertrek. Wij hebben werk te doen.'

'Maar Vrouwe,' zei de wachter en hij keek angstig van Farad'n naar Jessica en weer terug.

'Denk je dat ik hem zal verleiden?' vroeg Jessica. De man verstijfde.

Farad'n barstte in een vrolijk lachen uit. Hij gebaarde met zijn hand dat ze moesten verdwijnen. 'Jullie hebben het gehoord. Vertrek.'

De wachters keken elkaar aan, maar ze gehoorzaamden.

Farad'n ging op een punt van haar bed zitten. 'Wat nu?' Hij schudde zijn hoofd. aIk wilde u geloven en toch geloofde ik het niet. En toen... het leek wel of mijn brein wegsmolt. Ik was moe. Mijn verstand gaf zijn verzet tegen u op. Het gebeurde gewoon. Zomaar!' Hij knipte met zijn vingers.

'Je verstand verzette zich niet tegen mij,' zei Jessica.

'Natuurlijk niet,' gaf hij toe. aIk vocht tegen mezelf, tegen alle onzin die ik heb geleerd. Wat komt er nu?'

Jessica lachte. 'Ik beken dat ik niet had verwacht dat het je zo gauw zou lukken. Je bent nog maar acht dagen bezig en...'

'Ik was geduldig,' grinnikte hij.

'En je hebt ook het begin van geduld geleerd,' zei ze. 'Het begin?'

'Je bent net over de rand van dit leren geklauterd,' zei ze. 'Nu ben je pas echt een zuigeling. Hiervoor... bestond je slechts potentieel, was je zelfs nog niet geboren.'

Zijn mondhoeken zakten omlaag.

'Niet zo somber,' zei ze. 'Het is je gelukt. Dat is belangrijk. Hoeveel anderen kunnen beweren dat ze herboren zijn?' 'Wat komt er nu?' drong hij aan.

'Je moet dit wat je nu hebt geleerd goed oefenen,' zei ze. 'Ik wil dat je het naar believen en met gemak kunt doen. Later zul je een nieuwe plek in je bewustzijn opvullen die hierdoor is ontstaan. Hij zal gevuld worden met het vermogen elke werkelijkheid te toetsen aan je eigen wensen.'

'Is dat alles wat ik nu moet doen... oefenena'

'Nee. Nu kan je de spieren gaan oefenen. Vertel me eens, kan jij de kleine teen van je linkervoet bewegen zonder enige andere spier in je lichaam te bewegen?'

'Mijn...' Ze zag een verstrooide uitdrukking op zijn gezicht verschijnen terwijl hij zijn teen probeerde te bewegen. Even later keek hij strak omlaag naar zijn voet. Het zweet brak hem uit. Hij slaakte een diepe zucht. 'Ik kan het niet.'

'Ja, je kunt het wel,' zei ze. 'Je zult het leren. Je zult elke spier in je lichaam leren kennen. Je zult die spieren kennen zoals je je handen kent.'

Hij slikte moeizaam bij dit enorme vooruitzicht. Toen zei hij: 'Wat doet u met me? Wat voor plannen hebt u met me?'

'Ik ben van plan je op het heelal los te laten,' zei ze. 'Jij zult worden waarnaar je het meest verlangt.'

Hij dacht daar enige tijd over na. 'Wat ik ook verlang?'

'Ja.'

'Dat is onmogelijk!'

'Tenzij je leert je verlangens te beheersen zoals je je werkelijkheid beheerst,' zei ze. En ze dacht: Daar! Laten zijn onderzoekers dat maar eens uitpluizen. Ze zullen een voorzichtige benadering adviseren, maar Farad'n zal weer een stapje dichter bij het besef van wat ik doe zijn.

Hij bewees dat haar vermoeden juist was door te zeggen: 'Het is iets heel anders om iemand te vertellen dat hij zijn hartewens zal vervullen, dan ook werkelijk die vervulling te bewerkstelligen.'

'Je bent al verder dan ik dacht,' zei Jessica. 'Uitstekend. Ik beloof je dit: als je dit leerprogramma afmaakt, zul je je eigen baas zijn. Wat je ook doet, je zult het doen omdat je het wilt doen.'

En laat een Waarheidszegger daar maar eens een speld tussen proberen te krijgen, dacht ze.

A

Hij stond op, maar de blik waarmee hij haar aankeek was er een van warmte, met een zekere kameraadschap erin besloten. 'Weet u, ik geloof u. Ik zou verdomd niet weten waarom, maar ik geloof u toch. En over de andere dingen die ik denk, zal ik geen woord zeggen.'

Jessica keek zijn verdwijnende rug na toen hij zich uit haar slaapkamer liet. Ze draaide de gloeibollen uit en ging op haar rug liggen. Die Farad'n was een diepe persoonlijkheid. Hij had haar bijna met zoveel woorden verteld dat hij haar bedoeling begon te doorzien, maar dat hij zich eigener beweging bij haar samenzwering aansloot.

Wacht maar tot hij zijn eigen emoties leert beheersen, dacht ze. Daarmee maakte ze zich op om weer in te slapen. De volgende morgen, wist ze, zou een plaag van terloopse ontmoetingen brengen met paleispersoneel dat allerlei schijnbaar onschuldige vragen stelde.